zamanında kim ne demiş ya da nasıl hissettirmişse, öyle bir yerleşiyor ki ilişki kurduğunuz tüm insanları rahatsız ediyormuşsunuz, onlara hep yük oluyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz. rahatsızlığın boyutu bazen o kadar yüksek oluyor ki tek çözümü yalnız kalmakta buluyorsunuz çünkü sadece yalnızken rahat hissediyorsunuz.
ihtiyacınız olduğunda ya da ne bilim canınız sıkıldığında insanlara telefon edemiyorsunuz mesela. ya da bir ilişkinin içindeyken partnerinize yük olduğunuzu düşünüp ufak tefek isteklerinizi bile dile getiremiyorsunuz. zaten varlığınız yeterince yük, bir de bir şeyler mi isticeksiniz. ve zamanla da insanların gözünde silikleşiyor, varlığı yokluğu farksız bir insana dönüşüyorsunuz.
bu hislerin en kökünde aslında değersizlik hissi yatıyor. hiçbir şeyi hak etmediğinizi düşünmek, size her sunulanı bir lütuf gibi görmek.. ve tüm bu hisler, insanların da size böyle hissettirmelerine yol açıyor. siz ne kadar azına razı olursanız, insanlar da size o kadar az sunarlar. haklıdırlar da çünkü bunu belirleyen sizsiniz aslında. dolayısıyla bir kısır döngünün içinde boğulursunuz. varlığınız da kaybolur, yokmuş gibi yaşarsınız. buradan tek çıkış yolu, kendi değerinizi bilmek, kendi varlığınızı kabul etmek ve ettirmektir.
insan kendi değerini sadece kendisi belirler.
eveet ben Berkan...
·
122 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.