Öncelikle kitap “Hiç bir yere ait olamama” üzerine yazılmış güzel bir yeraltı örneği. Çiçek çocukları kıvamında başlıyor ve arkadaşlık bağları üzerinden öyle konulara değiniyor ki tadından yenmez.Hippi yaşam tarzını iliklerimize kadar hissediyoruz kitabı okurken. Bunun yanında bir yandan dönemin siyasi ve ahlak yapısına,kabullenişlere güzel bir eleştiri getirirken bir yandan da 46 no’lu dairede,öğrencilik yıllarımızı hatırlatıp güzel bir tebessüm konduracak yüzümüze :) Paragraflar arasında denk geldiğimiz “Türkiye ve Tarım” kelimelerini yanyana görünce de yaşadığımız günleri düşünüp küçük bir iç çekebiliriz.Akıcı,keyifli,dolu dolu bir kitap.