İbn Abbâs (radıyallâhu anh) ve bir çok tefsir alimi şöyle demişlerdir: Putlara ilk tapılma şöyle başladı. Bazı salih insanlar öldüğünde halk onların kabirleri üzerine mabetler yaptılar ve onları hatırlamak ve onlara benzemek için oraya Sâlihlerin resimlerini çizdiler. Üzerinden uzun bir zaman geçince o resimleri kabartmalı heykeller haline getirdiler. Üzerinden bir zaman geçince bu heykellere tapmaya ve Vüd, Süvâ, Yeğus, Yauk ve Nesr gibi Sâlihlerin adlarını vermeye başladılar. Bu problem ciddileşince Allah (c.c) -ki hamd ve lütuf sahibi yalnız O'dur -sadece hiçbir ortağı bulunmayan Allah'a (c.c) ibadet etmeleri için Nûh (a.s)'ı onlara Peygamber olarak gönderdi. Nûh (a.s) onlara: “Ey kavmim! Allah'a kulluk edin, sizin ondan başka ilâhınız yoktur. Doğrusu ben, üstünüze gelecek büyük bir günün azabından korkuyorum.” dedi. Yani Allah'a(c.c) Müşrik olarak vardığınızda hakkınızda kıyâmet gününün azabından korkuyorum. “Kavminden ileri gelenler” yani genel halk, halkın önde gelenleri, liderler ve büyükler dediler ki: “Biz gerçekten seni apaçık sapıklık içinde görüyoruz.” Yani, bizi atalarımızı üzerinde bulduğumuz bu putlara tapmayı terk etmeye davet ederken seni apaçık bir sapıklık içinde görüyoruz. İsyankarlar hep böyledirler; iyileri sapıklık içinde görürler. Nitekim yüce Allah başka âyetlerde şöyle buyurur: “Mü'minleri gördüklerinde: 'Şüphesiz bunlar sapıtmış' derlerdi.” (Mutaffifin: 32) “İnkâr edenler, iman edenler hakkında dediler ki: 'Bu iş bir hayır olsaydı, onlar bizi geçemezlerdi.' Fakat onlar bununla doğru yola girmek arzusunda olmadıkları için “Bu eski bir yalandır” diyecekler.” (Ahkaf, 11) Bu mânâda daha bir çok âyet vardır.
Sayfa 37Kitabı okudu
·
40 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.