Güzeldi. Solmuş bir çiçeği yeşertip yeniden solduracak kadar güzeldi hemde. Baldan zehrini bir yılan misali sinsice yayıyor ve günün sonunda kendine bağımlı hale getiriyordu karşısındakini. Yalanlarını öyle ustaca söylüyordu ki kendi bile gerçeği unutuyordu ara sıra. Adam seçmezdi. Kimi isterse kıskaçları arasına alıyor, kanının son damlasına dek tüketiyordu onu. Hülyalı bakışlarıyla karşısındakini bir ilüzyonun içine hapsediyor ve vakit dolunca adını dahi alıp götürüyordu. Geride kalanı umursamıyor, yeni avları kovalıyordu. Yine de güzeldi işte. Kalbinin çirkinliğine, ruhunun acizliğine rağmen güzeldi.
(Yazı şahsıma aittir.)
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.