Gelgelelim insanın içini tanıma yolculuğu da hiç bitmiyor.Böyle olmasına şükretmek gerek.
Öyle ya, o aynada bir kere kendini zaafları ile görebildikten,birçok sarsıcı sorusunu sorabildikten ve keşfini iyi kötü yapabildikten sonra başkalarını da daha iyi anlamıyor muydu insan?
Yalnız kalmayı,ama sahiden kalmayı başarınca,ilişkilerini de daha az yaralanarak ve yaralayarak yaşamıyor muydu?
Kendi ile kavga etmeyi göze alınca başkalarıyla,bilhassa farklı gördükleri ve bildikleri ile barış içinde yaşamak için daha doğru bir kavga vermiyor muydu?
Sayfa 283 - Everest YayınlarıKitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.