merhabalar, önceki gün elime aldığım incir kuşları'nı bir çırpıda bitirdim,bu kadar yoğunluğuma rağmen iki günde nasıl bitirebildim ben de şaştım gerçek bir hikâye olması itibariyle ve üslubun akıcılığıyla bir anda bitiverdi ve ben bu yaşanmışlıkların olması sebebiyle içimdeki vicdan ve kadınlık duygusuyla ürperti halinde okudum kitabı. Bazı kızdığım noktalar oldu, bazı cümleleri haklı bulmadım ancak bunlari burda belirtmeyeceğim, okuyacak olanlara bırakıyorum bu düşünceleri... 92/95 yillari arasinda Sırpların Boşnaklara yapmış olduğu saldırının, "vahşetin" bize göstereceği gerçeklerle siz de yüzleşin derim, iyi okumalar şimdiden...