İçinde milyonlarca yüreğin attığı şu kocaman kentte tek başınaydı ve şakır şakır yağan hain yağmurdan başka ona kulak veren ya da bakan yoktu;oysa o hıçkırıklarla ve gözyaşlarıyla boğuşuyor,bir çocuk gibi davranmaktan utanıyordu,karanlığın arkasında durmuş ona çelik gözleriyle insafsızca bakan bu kaygıdan kendini nasıl kurtaracağını bilmiyordu.