Ah çocuklar...
Kimsenin söylemeye bile cesaret edemediği şeyi artık o hissediyordu! Sevgili "askerinin" yavaş yavaş nasıl tükendiğini, sessiz bir hüzün içinde yok oluşa doğru nasıl gittiğini görüyordu. Bunun sonunun ne olacağını iyi biliyordu. Savaş kazanan bir general olması önemli değildi. Şimdi bu yaptığının ciddiyetten uzak olduğu, bir erkeğe yakışmadığı da önemli değildi. Şimdi açığa çıkıveren çocuk ruhuyla, katıla katıla ağlıyordu. Bir yandan da mırıldanıyordu:
-Zavallı küçük arkadaşım... Benim biricik arkadaşım! Benim biricik yüzbaşım!
Sayfa 199Kitabı okudu
·
49 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.