Din artık, ey rüzgâr. Estiğin yer, boş bir yıkıntı. Yıkılan güzel mabetlerinin küllerini bile savurdun; kuruyan verimli menbalarının yerlerini bile kaldırdın; soğuyan, parçalanan yıldızlarının küçük parçalarını bile dağıttın. Issız, uçsuz bucaksız ve boş bir yıkıntıda uluma artık! Git, belki başka yakacağın mamur yerler, beyaz ve süslü cepheleri altında günah saklayan mamur yerler vardır; git, onlara bu kudretinle es; bakir ve güzel mermerler arkasındaki hummaları, delilikleri, kirleri savur, uçur, dağıt, yok et. Sonra temelleri bile kazınmış boş çölleri üstünde, mağrur ve Tanrı’yla ilgili olarak gürle ve es!
Sayfa 199 - atlasKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.