15-45 arası ayetler Hz. Süleyman’ın kıssasından bahseder. (Kuşlarının dilinin öğretilmesi ve her şeyden bolca verilmesi, Hüdhüd’ü göremiyorum ayeti, bir haberle gelmesi ve Sebe Melikesi Belkıs, Hüdhüd’ün onları güneşe secde ederken buldum demesi üzerine secde ayeti: (25) “Oysa gizlediklerini de açığa vurduklarını da bilen Allah’a secde etmeleri gerekmez miydi?”, Hz. Süleyman’ın Sebe Melikesini İslâma davet mektubunun besmele ile başlaması (30) (Besmelenin sure içinde geçtiği ayet) ve mutlu son “Süleyman ile birlikte, âlemlerin Rabbi olan Allah’a teslim oldum.”(44))
Surenin ismini almış olduğu Hz. Süleyman’ın ordusuna yol veren karıncaların sözleri de burada geçmektedir: (18) “Nihayet karınca vadisi üzerine geldikleri zaman, bir karınca: Ey karıncalar! Yuvalarınıza girin, Süleyman ve ordusu farkında olmadan sizi aman ha ezmesin.”
Bu sözleri duyan Hz. Süleyman tebessüm ederek dua eder: (19) “Ey Rabbim! Baba, anneme ve babama lütfettiğin nimetine şükretmemi ve senin razı olacağın iyi bir iş yapmamı bana ilham et. Rahmetinle beni iyi kullarının arasına koy.”
قَالَ رَبِّ اَوْزِعْنٖٓي اَنْ اَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتٖٓي اَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلٰى وَالِدَيَّ وَاَنْ اَعْمَلَ صَالِحاً تَرْضٰيهُ وَاَدْخِلْنٖي بِرَحْمَتِكَ فٖي عِبَادِكَ الصَّالِحٖينَ