Elveda dedim başkentlere,
Dingin yaşıyorum kırların ortasında şimdi,
Ama yüzü kederli köylülerden de
Tat almıyor insanın gözleri;
Onların sefaleti, sınırsız sabrı onların
Acıyı doğurmakta sadece...
Şüpheci çocuk, nedir peki sevdiğin senin.
Nerde putun öyleyse?..