Ermeniler
Devlet-i Aliye Hristiyan tebaasının çoğu Ermeni taifesi olup kendilerine Ermeni denmesinin sebebi, eskiden sakin oldukları Azerbaycan bölgesindeki Ermeni kasabasından gelmiş olmalarıdır.
O bölgenin o sıradaki hâkimi Ermen ismini taşıyordu. 600 tarihlerine gelinceye kadar Küçük Ermenistan, Antakya, Van Erzurum, Sivas eyaletleri ve Büyük Ermenistan Azerbaycan tarafları müstakilen mülkleri olup, Selçuk Sultanlarından Süleyman Gıyasüddin zamanında bu memleketler istila edilmiş, hükümdarları yakalanmış ve kendileri tebaalığa kabul edilmişlerdir. Sonraları Dördüncü Murat zamanına kadar bu taifenin mezhepleri başka Hristiyanlardan ayrı ve tek mezhep idiler.
Kendi hallerinde yaşar, sade bir taife oldukları halde, Avrupalılar, Devlet-i Aliye'de fesat çıkarmak için, nasıl Ruslar harp esnasında Rumları ifsat etmekten faydalanıyorsa Frenkler de Ermenileri Katolikliğe alarak hem kendi nüfuzları artırmak hem de Osmanlı ülkesinde fesat çıkarmak isterlerdi. Bu yüzden zuhur eden isyanlar katil ile tedip olunmuşlardır.
Halen Ermenilerle Katolikler birbirlerinin kestiğini yemezler ve birbirlerini öldürmeyi sevap sayarlar. Asıl Ermeniler Devlet-i Aliye'nin zaferine dua ederlerken, Katolik olan Ermeniler Frenklerin zaferini temenni ederlerdi. Az zaman önce Rus seferi esnasında, Ruslarla Rumlar arasında görülen durumlar bu iddaamızın delilidir.
Atalarının ayinine sadık kalan Ermeniler tarafsız olduklarından Devlet-i Aliye'ye saygı gösterirler.
Sayfa 105Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.