İnsanların bu kitabı okuyup hüngür hüngür ağlayarak çektiği videolardan sonra okuyayım bakalım demiştim. Uzun zamandır beni ağlatan bir kitap çıkmamıştı da. Sabırla geçmesini beklediğim ilk 100 küsür sayfadan sonra kitabı elimden düşüremedim. Ağladığım yerler tabi ki de oldu fakat kitap bende en çok öfke duygusu oluşturdu. Kitabın ana karakterine (başından geçmeyen şey kalmamış evet ama), bir türlü yardım almadığı ve sürekli durumunu ve yaşadıklarının bahanesiyle kendi hayatını cehenneme çevirdiği için aşırı sinir oldum. Şunu söyleyebilirim ki sağlam bir psikolojiniz yoksa (mesela ben) ve yakın zamanda sevdiğiniz birini kaybettiyseniz (yine ben) bu kitabı okumamalısınız. Kitaptan çıkarılacak ders olarak da şunu söylemeliyim ki lütfen yaşadığınız hayatın, sevdiklerinizin ve sizi sevenlerin kıymetini bilin ve lütfen kendinizi kötü hissediyorsanız, içinden çıkamadığınız duygu durumları yaşıyorsanız çekinmeden yardım alın.