Amerikan futbolu konulu bu yetişkin-romantik kitap, son zamanlarda elime alıp da biterebildiğim bir romandı. Şu sıralar elime hangi kitabı alsam yapışıp kalıyor, sıkılıyorum. Adil Oyun en azından bu döngüyü kırabileceğimi gösterdi. Kadın ana karakterimiz Riley, erkek ikiz kardeşinin bir kaza geçirmesi sonucu ona verdiği sözle Amerikan futboluna resmi bir giriş yapıyor. Kardeşini tekerlekli sandalyeye mahkum ettiğine inandığı Zeke Collins ile aynı takımda oynamak zorunda kalıyor. Okurken "Ne alaka?" dediğim birçok yer vardı. Erkeklerin arasında bir kız. Cinsiyetçilik olarak algılanmasını istemem ama bu kadar da rahat olabilir miyim bilmiyorum. Riley, kendisine ayrıcalık verilmesini istemiyor. Dolayısıyla erkek takım arkadaşlarıyla aynı duşu kullanıyor. Onlarla aynı yerde giyinip soyunuyor. Hiçbir şey yokmuş gibi... Ben bunu pek kabullenemiyorum. Bana uymuyor. Zeke isimli karakterimiz de oldukça iyi bir oyuncu ancak disleksisi olduğu için kendini iyi bir öğrenci olarak tanımlamaktansa iyi bir sporcu olarak görmeyi tercih ediyor. Yakın arkadaşının kazasında payı olması da üzerine ayrı bir yük bindiriyor. Kitap genel anlamda akıcıydı. Ancak her zamanki gibi klişeler işlenmeye başlandığında maalesef olmamıştı. İki karakter sonunda birlikte olmanın ve gülümsemenin bir yolunu bulmuşken mutlaka bir sorun çıkar. Gelin görün ki bu sorun öylesine saçmaydı ki kitabı kapatmak istedim. Eğer geride yarım bıraktığım üç dört kitap olmasaydı bunu da bırakırdım sanırım. Bitirmeyi kafaya koyduğum için devam ettim. Kafa dağıtmak isteyenler için "Neden olmasın?" diyebilirim. Ama beklentiyi minimumda tutmak gerektiğini düşünüyorum.

Adil OyunKandi Steiner · Martı Yayınları · 2023238 okunma

·

153 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seda