"Selam," diye gülümsedi Zandra tereddütle. "Müsait
değil miydin?"
"Senin için mi? Her zaman müsaitim." Remy ayağa
kalkarak masanın arkasından çıkıp, onu karşılamak üzere
yanma gitti. Mona yana çekilirken kollarını Zandra'ya
dolayarak onu kendisine çekti ve saçlarının hanımeli kokusuyla bedeninin sıcaklığını hissetti. Zandra ona sarı
larak yüzünü göğsüne gömdü ve Remy, onun da kendisini görmekten ötürü aynı şekilde mutlu olup olmadığını
merak etti.
Remy isteksizce çekilerek onun alnına bir öpücük kondurdu ve gözlerine bakarak gülümsedi. "Selam."
"Sana da selam."
Sayfa 227
1 artı 1'leme
·72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.