Kitap asıl olarak bir "duygulanma yazısı"nı andırıyor. Lakin benim bu şekilde tarif ettiğim yazılar ne bir kitap olabilecek kadar uzayabilir ne de Can Dündar'ın başardığı gibi, kişisel duyguları genele aktarmaya yarayan törpülemeden geçmiştir. Kişinin kendisi için çok yüksek yaşanan bu anlar kaleme alınınca aynı yoğunluğu göstermeyebilir. Bunu başta kabullenerek yazımızı diğerleriyle ortaklaşabileceğimiz bir noktaya çekmek işin en güzelidir bence. Bir başkası tarafından okunmasını istiyorsak tabi. Kitap bölümlere ayrılmıştı. Bu bölümler hem içerik açısından, hem de yazının tarzı olarak çeşitlikik gösteriyordu. Bahsettiğim duygu yazıları başta ve sonda ağırlıklıydı. Ortada ülkeye, insanlığa, halkımıza dair genel görüşlere yer verdiği kısımlar da vardı. Okurke rahatsız olduğum yer yoktu ama bazı kısımlar bana göre makul bir zihne sahip olan herkesin katılacağı temel düşünceler olduğu için bunların kitaba alınmasını biraz gereksiz buldum. Yine de, genel olarak Can Dündar'ın nasıl bir insan olduğuna dair bir fikir edinmemi sağladı. Şimdiye kadar ismini çok duymuş olsam da ne bir programını izledim, ne de köşe yazısını okudum. Daha güzel bir dünyayı arzuladığını her cümlesinde gördüm. Kafamdaki ideal insanın sahip olması gereken özelliklerden biri bu. Bende hiç yok. Biraz imrendim, biraz üzüldüm. Baba olmadığım için bağ kurma açısından ıskaladığım pek çok bölüm olmuştur. Ama kitap baba-çocuk ilişkisini birçok farklı yönden ele aldığı için herhangi bir insan bir ya da birkaç yönden yakınlık kurabilecek, kendine dair bir şeyler bulabilecektir.

Kırmızı BisikletCan Dündar · Can Yayınları · 01,870 okunma

·

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

hasci