Gönderi
Kendini kanıtlamış bir klasik hakkında nasıl bir yorum yapılabilir… Utana sıkıla bir şeyler yazmak istiyorum yine de, çünkü kuşkusuz üstüne konuşulması değer bir kitap. Bitirmem uzun sürmüş olsa da bu kitaptan epey keyif aldığım gerçeğini değiştirmeyecek, hatta Mazlum Beyhan’ın değerli çevirisiyle de kelime haznemi genişletmiş bulunuyorum. Karakterler, ilk başta anlaşılması güç geliyor insana. Sebebiyse çok basit, o zamanın insanının gündelik sıkıntıları farklı kültürü ve kullandığı ifadelerden kaynaklanıyor. Yine de, insani duygular yegane kaldığından ve Dostoyevski’nin bilinç akışı tekniğini uzunca kullanmasından, birinin aklından neler geçtiğini, neyi neden yaptığını seçebiliyorsunuz. Benim için başlıca sorun buydu, ama kitabın akıcılığı bu sorunu da göz ardı etmenizi sağlıyor neyse ki. Zaten genele bakıldığında Dostoyevski ana fikri çok net bir şekilde anlatabiliyor okuruna. Kitabın uzunluğu bariz, bu da karakterlerle bağ kurmamızı sağlıyor, bu sebeptendir ki Raskolnikov’un suçunu kabul etmeyişini mantıklı bulup, cezasını çekmekten kurtulmasını diledim kitabın sonuna kadar, ama onun asıl kurtuluşunun cezasını çekmesi olduğunu sonradan fark ettim. Sonya’yla olan ilişkisi çok değerliydi ve Raskolnikov’u değiştiren şeyin Sonya olması da aslında beni mutlu etti. Sonuç olarak kitabı gerçekten beğendim, farklı kültürler, farklı dillerden kitaplar okumak hele de bu bir klasikse insanı pek çok açıdan geliştiriyor. Dostoyevski okumaya devam edeceğim.
·
93 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.