Atsız’a göre hayatın anlamını kavrayan bir insan ancak bir ülkü (Kızıl Elma) için öldüğünde bahtiyar olabilir: “KIZIL ELMA uğrunda kılıç çekince kından,/Bahtiyarlık denen şey artık geçmez yakından;/ Mesut olup gülmeyi sök, çıkar hatırından./ Belki öldükten sonra bir parça güleceksin”
(“Türk Gençliğine”)