Şemsiyesini açıp koluma girdi. Bir ağaç kol kola yürümemizi engelledi. Ayrıldık. Tekrar birleştiğimizde başını omzuma koyup kulağıma bir gülücük hediye etti. Burnu kulak mememe değdi; evlenmeye o an karar verdik. O an, o ağacın neden olduğu kısa ayrılıktan kurtulduğumuz o an, neden güldüğünü asla öğrenemedim.
Sayfa 137Kitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.