“Hayat hakkında bir fikrim vardı; içimde bir umut yaşıyordu. Çabalamaya, acılara ve özverilere hazırdım. Ama yavaş yavaş anladım ki, dünya benden böyle şeyler istemiyor. Hayat bir kahramanlık destanı değil. Günümüz dünyası insanların yemeler, kahve yudumlamalar, örgü örmeler, iskambil oynamalar ve radyo dinlemelerle yetinip hallerine şükrettikleri rahat bir orta-sınıf evi. Dünyanın acı bir tadı var.”
Sayfa 154 - HesseKitabı okudu
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.