Doksan Beş Tez
Endüljans; Roma Katolik Kilisesi literatüründe ise günahların karşılığı olan cezaların hafiflettirilmesi veya bağışlanmasıdır. Ancak bu noktada endüljansın vaftizle karıştırılmaması gerekir, vaftiz Adem ile Havva'dan gelen ilk suçun (culpa) ve ona bağlı olan ebedi cezanın (poena) silinmesidir, insan vaftiz yoluyla suçlu durumundan çıkarak, Tanrı'nın ihsanı olan sevgiye mazhar olur ve bu tekrarlanmayan bir ayindir. Vaftizden sonra işlenen ölümlü günahı, insanı yeniden suçlu durumuna düşürür, ancak yaygın kabul gören Orta Çağ teolojisine göre, Tanrı insana, bir kez daha suçlu durumundan kurtulma şansı verir, bu, Aziz Hieronymus'tan itibaren yaygın kullanılan bir deyişle, gemi enkazında (günahta) tutunulacak ikinci kalastır. Bunun için kişi, din adamları huzurunda yapılan bir ayinle tövbe ettiğini göstermek zorundadır. Yapılan ayine "Sakramental Tövbe" veya daha basitçe "Tövbe Ayini " anlamında "Poenitentia Sacramentalis" denir. Sakramental Tövbe üç aşamadan oluşur : (1) İşlenen günahlardan ötürü pişmanlık duyma, (2) bir rahibin huzurunda günah çıkarma ve (3) günahların ağırlığına bağlı olarak bir rahibin huzurunda geçici bir cezayla kefaret ödeme. Sakramental Tövbe, vaftizden farklı olarak tekrarlanabilir olsa da onun kadar güçlü değildir, sadece günah suçunu silerken, Tanrı'nın vereceği ebedi cezayı geçici, dünyevi cezaya dönüştürür; böylece bu ayinden çıkan kişi azaltılmış cezasını hayatta çekerek ondan tümüyle kurtulma olanağını bulur. İşte, endüljans da bu noktada adeta Sakramental Tövbe'nin tamamlayıcısıdır.
·
75 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.