İlim Müzesi Seyirciliğinden Kainat Kitabının Okuyuculuğuna
İyiliği emretmeli insan, iyiliğe uzak olsa da. Kötülükten sakındırmalı, kötülüğün içinde olsa da. İnsanı insan yapanın düşüncesi olduğunu unutmamalı. Tenkit için değil, başkası için değil, nefsini ıslah için okumalı. Zulmetmemek,zulme uğramamak için okumalı. Kardeşlerinin yanında olmak için,onlara sırt çevirmemek , kin tutmamak, onların ayıbını araştırmamak, onlar ile gereksiz rekabete girmemek için okumalı insan ki hırslarını, bencilliklerini, kıskançlıklarını, gururunu, kibrini dökebilsin nefsinden. Kardeşine kendisini gösterebilsin.
Betondan, plastikten, ekrandan, bütün suniliklerden arındırılmış bir hayatın kapısını aralayabilsin insan. İnansın kendine, kardeşine. Güven versin. Güveni korusun eşinde, dostunda, komşusunda. Hiçkimseye güvenmeyenlerden uzak tutsun kalbini. Önce insanların arasından güvenin çalındığını, gerisinin hep sonra geldiğini bilsin. Bunların ilim olduğunu, hepsinin hayatın içinde aktığını bilsin. İlmi sergilendiği müzeden, laboratuvar ortamından çıkarsın. Sonsuzluğu ilim ile buluştursun.
Kainatın sayfaları arasında kaybolsun,kainatın sayfaları arasında bulsun kendini insan. O'nun adına yaşanmamış bir hayatın aslında hiç yaşanmamış olduğunu anlasın. Hiç yaşanmamış bir hayatla ölüme gitmekten korksun. Ölümünü değil hayatını uzatsın.
03.04.2024
·
2 artı 1'leme
·148 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.