İnsanların kendilerini aslında olmayan şeylerin varlığına inandırma potansiyeli beni gerçekten dehşete düşürüyor. Bunun sebebi insanlarda asıl olanın psikolojik ihtiyaçlar olması. Bu ihtiyaçları gidermek için olan yeterli olmazsa insan olması gerekeni kendisi kurguluyor ve bunu o kadar iyi yapıyor ki bir süre sonra bunun bir kurgu olduğunu kendisi bile unutuyor. Derin mi derin bir gaflet uykusuna dalıyor bu durumda insan. Onu uyandırmak isteyenlere de haliyle düşman oluyor. Cehaletin mutluluk olmasının sebebi de aslında bu. Ancak bazı gerçekler o kadar sert çarpar ki insanın yüzüne işte o zaman kendi isteğiyle daldığı rüyadan uyanmak zorunda kalabilir. Bu olduğunda dahi insan hiçbir şey olmamış gibi gafletinde derinleşmeye devam etmek ister. Ancak bir noktada bu artık mümkün değildir ve tek yol uyanmaktır. Ne kadar acı verecek olursa olsun insanın bu noktada uyanması gerekir. Yoksa kendisi için değil başkası için yaşayan bir ölüye döner. Yaşamı da nefes alıp vermekten ibaret hale gelir. Bu yüzden insanlar uykudadır ölünce uyanırlar denmiştir...!
··
192 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.