Söz,benim.
Elimde bir eksikliği kasdeten katlanılmaz çiçekler tutuyorum, inadına kuruyan, solan,biten güller unutuyorum saksıda.
Sesimde nefes almayı unutan çocuk sesleri var,kapkara kelebekler gömüyorum saksıya,
Bende biraz tuhaflık var.
Gökyüzüne bulaşan,anlatım bozukluğu duygularımı gözyaşlarıma bulaştırıp saksının dibine döküyorum.
Ruhumda beni çekiştiren bir el, hissiz bedenim gözlerimin önünde ve ben çiçek ölüyorum.
Nazan Akay
·
71 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.