Daha demin vardın, Bettine; seni görüyorum. Toprak hâlâ senden dolayı sıcak değil mi ve kuşlar, senin sesine hâlâ bir yer ayırmıyorlar mı? Şebnem başkalaştı, ama yıldızlar, yine senin gecelerinin yıldızları. Zaten dünya, senden gelmiyor mu? Çünkü kaç kere sen bu dünyayı aşkınla tutuşturdun ve onun yanıp tutuştuğunu gördün ve herkes uyurken bu dünyanın yerine gizlice bir başka dünya koydun. Tanrının yarattığı dünyaların hepsine sıra gelsin diye, her sabah Tanrıdan yeni bir dünya niyaz ederken kendini Allah'la bağdaşmış hissediyordun. Bu dünyayı korumak ve düzeltmek, sana zavallıca görünüyordu; onu eskitiyor ve ellerini hep başka dünya için uzatıyordun. Çünkü senin aşkın, her şeye yetişiyordu.
Sayfa 202 - MebKitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.