Evet, kitabı bitirdiğimde ben de bunu düşündüm (bu yorumu daha önce de duymuştum). Veronika ölmek değil yaşamak istiyor. Genç bir kızın hayatta artık yaşayacağı hiçbir şey tadacağı hiç bir zevk kalmadığına kendini ikna edip intihar etmesiyle başlıyor kitap. Sonra kızımız akıl hastanesine yatırılıyor ve doktorlar ona -yanlış hatırlamıyorsam- bir hafta içinde öleceğini söylüyor. O zaman öyle bir geçiyor ki Veronika ölmek istemediğini anlıyor. Aslında bu kısım çok değerli, insanın ölümünü bilmesi ona deneyimlemek istediği şeyleri hatırlatıyor. Zamanla iyileşme iç güdüsü ve oradan kaçma isteğiyle değişik şeyler yaşayarak hayata tutunmak istediğini kavrıyor. Sonlara doğru görüyoruz ki aslında Veronika ölmeyecek her şey doktorun bir deneyi sadece. Hem psikolojik yönden hem de kurgusal yönden son derece başarılı bir roman. “Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davranacaktır, hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir.” “Hepimiz şu ya da bu biçimde deliyiz zaten.” “Ne olursa olsun yaşama savaşı vermektir doğal olan.” “Yaşama daha açık biriyle karşılaştıklarında ya onu daha ilk adımda dışlıyorlwr ya da ona acı çektiriyorlar, onu aşağılıyorlar, “tuhaf” muamelesi yapıyorlardı.” “İnsanlar ancak koşullar buna el verdiğinde delirme lüksüne sahiptirler.” “En deliler de deli olduklarının farkında olmayanlar.” “Yapacağım çok şey var, hayatın sonsuza dek süreceğini sandığım günlerde hep ertelediğim şeyler bunlar, sonra, hayatın yaşamaya değmeyeceğine inanmaya başlayınca da unuttuğum.” “… çünkü yaşama riskini göze almak istiyorum.” “Normallik fikir birliğinden başka bir şey değildir.”

Veronika Ölmek İstiyorPaulo Coelho · Can Yayınları · 202077,2bin okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zülfünur Ekinci