Halk-ı ʿâlem şekker-i laʿl-i lebinden kâm-yâb
Kalmışam bi-behre ben ancak esr-i tef ü tâb
Mürg-i cânım Hâmiâsâ oldı firkatle kebâb
Hasret ü sûz ile biryan olmayan bilmez beni
Âlem halkı dudağının kırmızı şekerinden muradına ermiş
Ben nasipsiz kalmışım, sıcaklığın esiri olmuşum
Can kuşum Hâmi gibi ayrılık ateşi ile kebap oldu
Hasret ve ateş ile kebap olmayan beni anlamaz
Hâmî-i Maraşî