geçit vermedi duvar
ve kapı ustaları
tenha vakitlerde
dokundu nehirlere
çocuklar bilendi taş tuttu elleri
çocuklar doğdu diri bir yaraydı bedenleri
su camdan bir binek olup sırtına
çocuklar yüklendi akşam güneşinde
geçtiler tanrı korkusuyla
nadasa bırakılmış topraklardan
ve sırrı bilinmez kuyuların
kanla kapanmış sıcak izlerinden
kabristana vardılar
bilmeden niçin ağırdı toprak
elleri bilendi aydın gecede çocukların
büyüdükçe ince uzun parmakları
kendisi oldu kabristanın