Sevgi bir ilişki değildir. Sevgi bir varoluş durumudur ve bir başkasıyla hiçbir ilgisi yoktur. İnsan
sevmez, insan sevgi olur. Ve tabii insan sevgi olduğu zaman sever de. Ama bu bir sonuçtur,
bir yan üründür, kaynak değil. Kaynak, insanın sevgi olmasıdır.
Peki kim sevebilir? Doğal olarak, eğer kim olduğunun farkında değilsen, sevgi olamazsın;
korku olursun. Korku, sevginin tam karşıtıdır. Unutma, insanların düşündüğü gibi sevginin
karşıtı nefret değildir. Nefret, amuda kalkmış sevgidir, sevginin karşıtı değil. Sevginin gerçek
karşıtı korkudur. İnsan sevgiyle büyür, korkuyla küçülür. İnsan, korku olunca kapanır, sevgide
açılır. İnsan, korkuda şüphe duyar, sevgide güvenir. İnsan korkuda yalnız kalır, sevgide ise
kaybolur; o yüzden de yalnızlık gibi bir durum söz konusu olmaz. İnsan yoksa, nasıl yalnız
olabilir? Çünkü sevgi varken, bütün bu ağaçlar, kuşlar, bulutlar, güneş ve yıldızlar senin
içindedir. Sevgi, kendi içsel gökyüzünün farkına vardığın zaman yaşanır.
··
1 artı 1'leme
·16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.