Önceleri bin bir renkli bir hayat gibi görünür. Hiçbirine benzemez yüzleri var gibi gelir. Fakat o kadar tek renk... Aman ya Rabbi o kadar tek renktir! Görülen yüzler o kadar aynıdır ki, mahremiyetsiz, içtenliksiz, gösterişli bir taklitten, soğuk sarı bir taklitten oluşmuş bir hayat... Her görüştüğünle bir rekabet, bir mücadele, bir düşmanlık... Hiçbir el sıkmazsın ki, mümkün olsa seni bir çukura itmeyeceğinden emin olasın. Hiçbir ses işitmezsin ki, senin arkandan en hain, en haksız bir alayda, bir kötülemede bulunmayacağına emin olasın. İkiyüzlülük, alay, kendini beğenmişlik, bencillik... Bu aç kurdun elinde bütün çehre morarmış, bütün gözler bulanmış, herkesin başarısı ötekilerin ayakları altında ezilmesine bağlıymış gibi bir çekememezlik, bir kin... Kimse kimseyi beğenmez. Üstünden başından tutunuz da konuştuğu Fransızcaya kadar her şey alay için bir bahane olur. Zaten hep sahtekârlıktan ibaret olan paskal yüzünde, göz dudağa, dudak çeneye güler. İğrenç bir şey kısacası...
Sayfa 69
·
349 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.