Şair, bütün duyuları uzun süre, sonsuzca ve bilinçle karıştırarak, düzensizleştirerek kahinleşir. Yani, sevginin, acının, çılgınlığın bütün biçimlerinde; kendini arar, kendinde tüm zehirleri tüketir ve bunların yalnızca en özlü, en güzel kısımlarını tutar kendinde. Şairin, tam bir inanca, tam bir üstinsan gücüne gereksinim duyduğu, herkesin arasında en büyük hasta, en büyük cani, en büyük lanetli ve en büyük bilgin olduğu dille anlatılmaz işkencedir, acıdır bu! Çünkü, 'bilinmez'e ulaşmaktadır şair. Çünkü daha önce herkesinkinden daha zengin olan ruhunu işleyip geliştirmiştir!
Sayfa 38Kitabı okudu
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.