Arsız otlar gibi büyür gider
Geceyarısından sonra yalnızlık
Çaresizliğe acırım ellerimin
Ellerimi affedemem bir türlü
Sen beni affedecek misin?
Ben içten içe savrulan harman
Ben artık yaşamayacak olan
Bırakıp gitmek gerek duyuyorum
Ne varsa aşk gibi dostluk gibi
Sonsuz sıcaklığına alışılan