Benim sevilmemekle bir derdim yok. Sonuçta ilişkiler böyle..
Sen birinden hoşlanacaksın ama onun ilgisini çekmeyecek. Birileri de senin için rüzgar estirecek, ama sende yaprak kımıldamayacak.
Bu açıdan herkes sevilmeme gerçeğiyle baş edebilir. Ama sevildiğini sanmak, o fena işte!
Birinin seni buna inandırması, ona güvenip yaslanman ve onun çekilmesiyle düşmen..
Böyle bir düşüş en güçlüsünü bile dibe batırır. Yani tam Dünyadan sıyrılıp böyle " artık burda yaşayayım " derken evsiz kalmak..
Bu bambaşka bir köksüzlük..
O yüzden, bu hayattaki en önemli şey, hayatını kiminle paylaşacağını doğru seçebilmek.
Neşet Ertaş diyor ya, "Sessizliğini duymayan birine sevdanı verme, göynün incinir " diye.
Uykularının kaçmaması için evini doğru yere inşa etmen lazım. Yoksa en büyük acıların aşk uğruna çekilmesi ya da en güzel romanların aşk üstüne yazılması tesadüf değil.. tâbi.