Depresif gurura sahip bireyler, depresyonlarını rasyonalize ederler ve bu durumun kendilerine bazı “avantajlar” sağladığına inanırlar. Örneğin, depresyonun derin düşünmelerini sağladığını, yaratıcılıklarını artırdığını, duygusal derinlik kazandırdığını veya belirli bir sanatsal veya profesyonel işlevi yerine getirmelerine olanak tanıdığını iddia edebilirler. “Depresyonum derinliğimi sağlıyor, o olmazsa işimi yapamam, aşık olamam, yaratıcı olamam…” gibi ifadelerle, depresyonlarını bir çeşit “gereklilik” olarak görürler.
Bu tür bir tutum, bireyin depresyonuyla başa çıkma şeklinin bir parçası haline gelir ancak uzun vadede kişinin tedavi arayışını ve iyileşme sürecini olumsuz etkileyebilir. Depresif gurur, kişinin kendisine yardım etme fırsatını reddetmesine ve depresyonun pençesinde daha da sıkışıp kalmasına neden olabilir.