“… Bir ‘tavır alma’ydı bu. Böylesini daha önce de yapmıştı. Bir yaşantıdaki ayrıntı, yalnızca o yaşantının paylaşıldığı insanla anlamını sürdürebilirdi… O ayrıntı, o insan ‘yitirilince’, bir başkasıyla ‘yeniden’ yaşanamıyordu, hayatın ‘başka’ bir yerine konamıyordu… Dahası o ayrıntı, ancak böyle yaşatılabilir, ‘o insan için’ ölümsüz kılınabilirdi. O insan için, evet… O insanla yaşanan o günleri bir başkasıyla kirletmemek için… İnsanın kendisine sahip çıkması, başkalarına karşı savunmak istemesi, geçmişini, en azından kendi gözünde haklı, taşınılmaya değer görmeye gereksinim duymasıyla ilintili bir durumdu da bu aynı zamanda.”
Sayfa 128 - AnlatıcıKitabı yarım bıraktı
·
193 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.