İnsan olduğumuzu unutuyoruz bazen bu gerçekten ağır bir cümle olsa da gerçek olduğunu değiştirmiyor. Hata yapabileceğimizi unutuyoruz. Ya da her şeye yetişmek zorunda olduğumuzu hissetmek bile bir yanılgı değil midir aslında? Hayatın hengâmesinde kaybolup gidiyoruz. Tıpkı yürüyen merdivenlerin tersine adım atmaya çalışıyor gibiyiz. Bir şey hareket ediyor ama bu hareketin bir sonucu yok. İşte hayat da bazen bize böyle bir şey sunar. Hareket et harekete geç der sen bunu dinlersin ama bir arpa boyu kadar yol alamamışsın çünkü Yorgunsun. Bunu kabul edip dinlenmeye vakit ayırmamız gerekiyor. Durup kendimizi dinlemek ya da. Diğer insanlar ne diyor diye değil ben ne diyorum diye yaşamak lazım bu hayatı. Sona gelirken söylemek istediğim şey artık kendine bakma vakti geldi kendini mutlu etmeye bak lütfen..
·
58 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.