Medusa Yayınları Yalan Dolan isimli bu kitapla edebiyat dünyasına bomba gibi bir giriş yaptı. Bildiğim kadarıyla yayınevi yalnızca kadın yazarların kitaplarından oluşacak bir dizgiyle yayım hayatına devam edecek. İlk kitap olan Yalan Dolan da İtalyan yazar Veronica Raimo’ya ait. Okumaya başlamadan önce ne yazar ne de kitap hakkında bir fikrim yoktu. Bu durum benim için çok daha iyi oldu. Çünkü adeta bir hazine bulmuş gibi hissediyorum. Samimi, içten, olanı olduğu gibi dramatize etmeden anlatan kadın yazarları okumayı ayrı bir severim. Bunu bizde Aylin Balboa çok iyi yapıyor fakat onun eserleri kısa öykülerden oluştuğu için kitaplarını ne zaman bitirsem tadı damağımda kalmış gibi hissederim. Yalan Dolan’ı bitirdiğimde Aylin Balboa okurken damağımda kalmış tadın tam olarak tamamlandığını hissettim. “Bir aileden bir yazar çıkarsa, o aile bitmiş demektir.” diye ilgi çekici bir şekilde başlayan kitabı, bir “büyüme” romanı olarak tanımlayabiliriz. Otobiyografik özellikler de taşıyan roman, yazarımızla aynı isimi taşıyan başkahramanın yaşadıklarını konu alıyor. Manyaklık derecesinden takıntılı bir anne, dünya yansa umrunda olmayan bir baba, ailenin göz bebeği bir abi ve bu ailenin dışlanan küçük kızı Veronika. Kitabı okurken hep İtalyanlarla aile yapımızın ne kadar benzediğini düşündüm. Aynı bizdeki gibi o anne-babalarda da kendi çocuklarının yaşı kaç olursa olsun, onları aşırı sahiplenmenin ve bir birey olarak kabul etmekte ne kadar zorlandıklarını görmek beni şaşırttı. Yazar çocukluk ve ilk gençlik yıllarını öylesine tatlı, içten ve mizahi bir dille anlatmış ki çoğu kez kendimi sesli gülerken buldum. Beni en çok etkileyen de kitabın sonuydu. Yaşanan olayların ya da hatırların anlatış şekli hep insan zihninde kaldığı kadarıyla gerçekliyor. Bu bir yandan hafızanın aslında ne kadar göreceli bir kavram olduğunu gösteriyor. O yüzden kitabın isminin Yalan Dolan seçilmesi bana çok manidar geldi. Evet, insan hep bir anlatma ihtiyacı içinde ama bunun ne kadarı doğru ne kadarı yanlış bunu asla bilemiyoruz ve bilemeyiz de. Müthiş bir alıntıyla bitireyim: ”Anılarımızın çoğu biz farkına varmadan terk eder belleğimizi; geri kalanları biz yeniden doldururuz, çevreye saçarız, şevkle abartırız, kapı kapı dolaşan seyyar satıcılar gibi methederiz, hikâyemize kulak verecek birini ararız. İndirimli, yarı fiyatına. Bellek benim için küçükken oynadığım o zar oyunu gibi; Asıl olan nafile mi, hileli mi olduğuna karar verme meselesi.”

Yalan DolanVeronica Raimo · Medusa Yayınları · 202461 okunma

·

294 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.