Kitabı az önce bitirmenin verdiği büyük şok ve bu psikopatlardan kurtulmanın verdiği rahatlık ile ellerim kafamda 'O neydi öyle?' diyerek kitaba bakıyorum. Yani vay be! Vallahi evlerden ırak.. Kitaba büyük bir heyecanla başladım ve bu heyecan bir an bile sönmedi. Öncelikle o kadaaar akıcıydı kii. İlk başta (hatta sayfasını bile verebilirim: sayfa otuza kadar) bir türlü odaklanamadım, kitaba dahil olamadım. Sonra kulaklıklarımı takıp okumaya devam ettikçe sanki sayfalar canlanmaya başladı. Vallahi en son gece saat 2'de bıraktığımda yarısındaydım. Okurken hiiç zorlanmadım. Net, hızlı bir anlatım vardı. Her şey tıkır tıkır işledi. Sonra baktım olaya romantizm dahil oldu. Dedim; yenur. Adam ve Emily'nin ilişkileri hoşuma gitti. Sonra pek Sevgili Pammie dahil oldu. Arkadaşlar.. okuyanlara sorarım bu kitabı okuyup küfür etmeyen varr mıı??? Yemin ederim kalbim sıkıştı gerginlikten. Dedim 'Emily Allah için o sımsıcak ailenin yanına git, otur yerine, unut şunları yaa!' Ama yoook. Bizim Emily inat etti ve Pammie'de içindeki şeytanı çıkardı. Allah'ım Allah'ım.. Yemin ederim sinir hastası oldum. Ruhum sıkıştı gerginlikten yaa. Kıza her yüklendiklerinde benim ellerim titredi, hele bir sahnede resmen Emily ile birlikte benimde gururum kırıldı. O kadar diyorum. Sonra resmen böyle yokuş aşağı ellerim havada, bisikletin üstünde tam sürat gider gibi düşmeye başladım. Olaan olana. Amaan. Sonraa son bölümde bombayı patlattık ve bu psikopat karakterleri zihnimin bir köşesine neşeyle fırlatıp huzura erdim. Vallahi çok şükür ya. Şimdi; kitap benim için hep 9 puandı, çok iyiydi. Ama dedim sonda büyük bir şey olursa rahatlıkla 10'a çıkar. Ama çıkmadı. Çok kısa buna bir değineyim; ya aşırı hızlı oldu, bitti. Ne ara oldu bitti anlamadım. Zaten kitap baştan sona su gibi her şeyin açıklandığı son bölümün çok daha net ve yavaş yavaş açıklanmasını, anlatılmasını isterdim. Bir an şöyle oldum; 'He? Ne? Aa? Ne?' Azıcık daha yavaş anlatsa okeydi. Bir de ben tahmin ettim sanırım, o yüzden de sonda aşırı şaşırmadım. Bir dee bazı karakterlerin durumunu ben merak ettim açıkçası (örn: Seb). Onlardan hiç bahsetmemiş, sanki kırık bir kalbi sayfaların gerisinde bırakmış gibi hissediyorum. Onu mutlu görmek ve kurguyu onlarla kapatmak isterdim. Şunu net diyebilirim kii baş karakterimiz Emily'nin asla içime sinmeyen hareketleri de oldu böylece. Diğerlerinden bahsetmiyorum zaten hzjshd. Bu şekilde.. Nerede benim fantastiklerim? Ahh neredee benim elflerim, perilerim?? Biz böyle entrikalara alışık değiliz. Son olarak sizlere Rumeli Ekrem'den Abe kaynana ne yaptın bize şarkısını soundtrack olarak önererek incelememi kapıyorum. Kitabı severek ve sinir olarak keyifle okuyacağınıza tüm kalbimle inanıyorum. Çokk sevgilerim ve saygılarımla, keyifli okumalar dilerim :))
