Hayat gitgide eksilmekti, ihtimal bunu bilmiyordu. Hayat; etti, kandı, kemikti...
Belki o, böyle biliyordu. Hâlbuki hayat, ne et, ne kan, ne de kemikti. Hayat, toprağın nöbetiydi. Bunu söyleyen biri vardı. Belki o da yanılmıştı. Belki de hayat, sadece bir yanılgıydı. Şimdi dışarıda yanılgı yanılgı büyüyen bir dünya vardı. İnsanlar birbirini seviyor, birbirine güveniyor, yaşamını paylaşıyor; sonra hayat, "yanıldın" deyip atıyordu sillesini. "Yanıldın!"
··
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.