Osman Nedim Tuna, önemli bir Türk dilbilimcisidir. Ana-Altayca teorisi konusunda önemli araştırmalar yapmıştır. Bu teoriye göre Türk, Moğol, Tunguz, Kore ve Japon dillerinin ortak bir dayanak dili bulunmaktadır. Kitapta da geçtiği üzere bu dil Altay diline tekabül etmektedir.
Sümer ve Türk dilinin benzerliği, matematiksel olarak ve fonetik alfabe vurgulanarak açıklanmıştır. Buna göre kökdeş olarak 168 kelime bulunmaktadır. Sümeroloji bakımından değişimi göz önüne aldığımızda bile 10-15 kelime değişimi söz konusu olabilir. Zamana göre iki katını ele alırsak en kötü hâliyle yine 138 kelimeye denk gelir ki bu, kökdeşlik vasıtasıyla iki dil arasındaki bağlantısının reddedilemeyeceği anlamına gelir.
Kitabın Türk bir dilbilimci tarafından yazılmış olmasına rağmen araştırmanın bağımsız olarak -sadece doğruyu bulmak maksadıyla- yürütülmesi çok doğru bir hamle olmuş ki Tuna, kitabın sonunda bunu vurgulamaktan geri durmamıştır. Araştırmalarıyla Türk dilinin önemine bir kere daha ışık tutmuştur. Kitaba, ''Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları'' basımı olan ''Gılgamış Destanı''nın kaynakçasında bulunması ile başlamıştım. Üzerine düşülmesi gereken önemli bir konu olduğunu düşünmekteyim.