Kendini insanlığa adarken, bir o kadar uzaklaşma tezatlığı...
Bir insana tutunmak isterken bir kaç kelimeye, kitaba tutunuruz. İnsan insana tutunamaz; bu kabullenişi yaşar ve tutunuruz müziklere. Şiirlere tutunuruz. Tutunuruz bir yalnızlığa. Ve ardına oluşan münzevi* yaşamımızda;
"Mücadele etmemizin sebebi dünyayı değiştirmek için değil, dünyanın bizi değiştirmemesi için."
Bu yaşamda ne istediğini bilmeyen ama ne istemediğini bilen bir kitleyiz. Ve bizim zehirlenmemiş çağın insanları arasında, bu boş dünyada bu kadar dolu olduğumuzun zannedip*, fark ettiğimizde farkında olunduğumuz yanılgımız en büyük yanılgımızdı aslında.
*Münzevi: Uzak yaşam sürdüren kimse.
*Zannetmek: Kendi içimizde doğruluğuna inandıklarımızın sancılı yok oluşu...
·
398 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.