Mürekkep de gözyaşı gibi "mübarek" olduğu için, bir gönül ehli şöyle demiş: "Kalem ağlarken, kitap güler!" Adını bilmediğimiz bir şair ise, kalemin akıttığı bu gözyaşını feryâda dönüştürüyor ve onu şöyle inletiyor:
Kalem feryâd eder, ağlar mürekkep
Beni câhil eline verme yâ Rab!