Meşayıhtan birisi demiştir ki:
"Cüneyd el-Bağdadî'ye: "Ya Ebe'l-Kasım, bazılarında lisan/konuşma var, kalp/düşünce yok," dedim. Cüneyd: "Böyleleri çoktur," dedi. Ben: "Bazılarnın kalbi var ,dili yok!" dedim. Cüneyd:" Evet, bazen de böyle olur, fakat birkimsede kalpsiz yani düşüncesiz dil olursa bu beladır. Kalp tefekkür ve düşünce olurda, dil/söz olmazsa bu bir nimettir," dedi. Ben: "Hem(hakkı konuşan) bir dil, hemde (tefekkürle düşünen) bir kalp olunca nasıl olur? deyince: "Bu, bal gibi en iyisidir," dedi.