" Sık sık düşündüm. Ama söyle, zaten katı kalpli böyle bir çocuğu nasıl bu dünyanın içine salabilirim? Şehvet düşkünü biri olup çıkmayacak mı bu dünyadan? Haz ve güç uğruna kendine harcamayacak mı? Babasının tüm hatalarını kendisi de tekrarlamayacak belki büsbütün sansaraya dalıp mahvolmayacak mı?"
Kayıkçı Vesudeva' nın gülümsemesi ışıl ışıl parıldadı; Siddahartha' nın kolunu hafifçe tutarak şöyle dedi:" Irmak'a sor bunu dostum! Onun nasıl buna güldüğünü dinle! Vaktiyle işlediğin budalalıkları, oğlunu bunlardan sakınmak için mi işlediğine inanıyorsun? Hem oğlunu Sansaray'a karşı koruyabilir misin? Nasıl yapabilirsin bunu? Öğreterek mi, tapınmayla mı, dua ile mi ,uyuyarak mı? Sevgili dostum, o öyküyü tümüyle unuttun mu, Brahman oğlu Siddahartha' nın öğretici öyküsünü? Bir zaman burada bana anlattığın yaşam öyküsünü? Kim Samana Siddahartha' yı Sansara' dan korudu, günahtan, açgözlülükten, budalalıktan korudu onu? Babasının dindarlığı, öğretmenlerinin uyarıları, kendi bilgisi, kendi arayışları koruyabildi mi? Hangi Baba, hangi öğretmen yaşamını yaşamaktan, yaşamla kendini pisletmekten, bizzat günahlara girmekten, bizzat o acı içkiyi içmekten, kendi yolunu kendisi bulmaktan alıkoyabildi Siddahartha' yı? Sanıyor musun ki sevgili dostum bu yolu yürümekten belki esirgenen biri olabilir? Sevgili oğlum bundan esirgenir sanıyorsun belki, çünkü onu seviyorsun, acı ve üzüntüden ,düş kırıklarından esirgemek istiyorsun onu, ne var ki onun için tekrar tekrar ölüp dirilsem bile yine de yazgısının en küçük bir parçasını koparıp alamazsın ondan."
Sayfa 199Kitabı okudu
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.