Bütün evlatların hayata dair belki de ortak payda da buluştuğu tek istek. Annelerin, babaların yaşlanmasına, günden güne solduğuna şahit olmak buraya ait ağır yüklerin başında geliyor şüphesiz. Daha da zoru gün geliyor bize bakan gözlerini, bizi saran kollarını, o pak sıcaklıklarını arıyor ve hiçbir zaman bulamıyor oluyoruz. İnsanın mutluluğunun en büyük sebebi olan aile, vakit gelince bu hayattaki en büyük kederlerin de nedeni oluyor. Anne babalarımız yaşlanırken, onlara dair ileride tebessüm ile hatırlayabileceğimiz anıları çoğaltalım. Onları çok anlayamasak da -ki bende çok anlayamıyorum :) - onları üzmemeye, kırmamaya çalışalım inşallah.