Notlarım arasında dolanırken Martin Eden hakkında yazdıklarıma denk geldim. Neden Martin'in Ruth'a kendini kaybedercesine tutkuyla bağlandığını merak etmişim ve kendimce yanıtlamaya çalışıyorum. Martin uğruna mücadele vereceği neyi olduğunu bilmiyordu ve Ruth ile tanıştı. Bildiği her şeyi unuttu. Konuşmayı yeni öğrenmiş çocuklar gibi her gün yeni bir sözcükle ona olan tutkusunu ifade etmeye çalıştı. Kuşkusuz böyle bir ifade gücüne ulaşmasının imkansız olduğunu biliyordu ama ya mücadelenin beraberinde getirdiği hoş koku? Mest oluyordu, uyumakla kaybettiği zamandan tiksiniyor; kitaplarla, yazmakla iç içe oldukça Ruth'a olan sevgisini besliyordu.Aşkın büyüklüğü, öykü yazma azmine ivme kazandırıyordu. Oldey'in düşündüğünün aksine çabası meslek sahibi olmak değil; Ruth'un onu itham ettiği gibi bilgiyi kültür için, yazmak için de öğrenmiyordu. Tek amacı gariptir ki Aşk'a yönelik. Ruth'a tutkusu ruhunda başkalık yaratıyor, öyle bir başkalık ki herkesi ve her şeyi en başta kendisini ona itaate zorluyordu. Ve o buna zorlandığı için değil inandığı için itaat ediyordu. Ruth, bu dünyanın arsız zincirlerini ona kırdıracak biricik insandı. Şiir, öykü, kitaplar... Ruth'un inanılmaz evreninde yer edinmek için gerekli bilgi yığınlarıydı. Sonra Ruth hâyale dönüştü, tastamam yıkıldı. Martin, ruhundan anlamayana teslim olmanın cezasını canıyla, denizin derinliğine kaybolmakla ödedi. Ne acıdır hâyal kırgınlığı! Ardında bıraktın sandıklarının hep seninle olması ne acıdır! Ruth'u duyumsayarak açan çiçeklerin Ruth'suz kalınca solması ve toprağa karışması ne acıdır! Ruth reel dünyanın normali ve Martin'ler kendini reelden soyutlamak isteyenlerin liman arayış çığlığı. Geminin kitaplarda olmadığı bilgisine ulaşınca sönen yıldızların boşluktaki sesi. Martin olsaydım yüzleşirdim. Her itiraf sonrası intihar ile burun buruna kalsam da kaçış fikriyle yorulmayacağım günlerin hayalini kurardım. Ama ne için? Amaç yoksa ne için? Ruth amaç mıydı? Ruth'da potansiyel Martin olduğu için mi etkisi ağır oldu; Martin, bambaşka bir kalbin heyecanını duyduğu için mi vazgeçemedi? Martin , arınmak istiyordu da insanın zengin, fakir, avam, aydın her seviyede aynı vaziyette olduğunun farkına varmasıyla mı umudunu yitirdi? Sevmek, niyesiz sevmek çok zor olmalı ki insanlar onu ulaşılması imkansız bir yere konumlamış, samimi sevgiler çok azalmış ki insanlar sevmek konusunda korkuya kapılıyor, güven hissi söndürülmüş ki her sözün ardında bi art niyet aranıyor. Ve huy oluyor güvesizlik, alışkanlığa dönüşüyor. Ruth'tan aksini yapmasını beklemezdim, tabiatına göre davrandı. Martin ise sarkacın iki tarafına doğru git gellerdeydi, fıtratına uygun olanı uygulayamadı. Dünya kaderini, bu şekilde yazıyordur belki de. Kendi ile savaşanların kaybetmeleriyle meşhur, düzenin işleyişine ters her arızayı çözmekle meşgul bir çark sistemi ile.

Martin EdenJack London · İndigo Kitap · 201892k okunma

·

124 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ekin