Seray şahiner, yine bir yurdum kadını hikayesi anlatıyor. bir yandan çok aşina olduğumuz bir karakter leyla, hemen her gün medyada ölümüyle, yediği dayakla ya da çocukları için verdiği savaşla yer alıyor. bir yandan hiç tanımıyoruz, kabullenmişliği ve çaresizliği, içindeki mizah duygusu bizim empati kabiliyetimizi zorluyor.
antabus bir çözüm öyküsü değil, orijinal bir sözü de yok. ama akıcı dili ve insan'cıllığıyla bize karşı evden gelen sessiz feryadı, toplumun bireylerinin sorum-suz-luluğunu anlatıyor.
tüm erkeklerin kötü olduğu -birazcık iyi bi abi var- ve ülker abla gibi nefis bir karakter barındıran öykü kitabı. okuyunuz efendim.