Özgür insan ne kadar da acınası ve güzel
JUPITER.— Peki, sonra? Uyuz olup sürüden ayrı tutulan koyuna, insanlardan uzak tutulan cüzamlıya hayran mı olayım? Unutma
Orestes: benim sürümdendin, benim koyunlarım arasında, benim tarlalarımın otlarını yiyordun, özgürlüğün seni kemiren bir uyuzdan başka bir şey değil, bir sürgünden başka bir şey değil.
ORESTES.— Doğru söylüyorsun: bir sürgün.
JUPITER.— O kadar derin değil yara: daha yeni açıldı. Aramıza
dön. Geri dön: bak, ne kadar yalnızsın, kardeşin bile bırakıyor seni.
Sapsarısın, bunalımdan gözlerin büyüyor. Yaşayacağını mı umuyorsun? Bak, insanlık dışı bir dert kemiriyor içini, benim doğama yabancı, kendi kendine yabancı bir dert. Geri dön: unutuşum, huzurum ben.
ORESTES.— Kendi kendime yabancıyım, biliyorum. Doğanın dışındayım, doğaya karşıyım, bağışlatıcı bir nedenim yok, kendimden başka hiç kimseden en ufak bir yardım bekleyemem. Ama senin yasana dönmeyeceğim: kendi yasamdan başka yasa tanımamaya yargılıyım. Doğana dönmeyeceğim: sana gelen binlerce yol var üzerinde, ama ben yalnız kendi yolumdan gidebilirim. Çünkü ben insanım, Jupiter, her insan kendi yolunu kendi düşünüp bulmalı. Doğa insanlardan tiksinir, sen de, sen de, tanrıların hükümdarı, sen de tiksiniyorsun insanlardan.
Sayfa 75
·
44 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.