Biz, bu ayakkabıları bayram gecesi yatağımıza alırdık, çok mutluyduk.
Şimdi çocuklarımız, 5-10 çift markalı ayakkabılarla mutsuz!
Bayram günü bir kaptaki keşkeğe 10 kişi kaşık çalardık, tokduk, mutlu ve huzurluyduk.
Şimdi tabağımıza 10 çeşit koyuyoruz ama "açlık" muhabbeti yapıyor veya yapanlara çanak tutuyoruz!
Tüm köyde futbol namına birşey yoktu. Büyük ablalar, yengeler, nineler bize çullardan top yapar, bayramın kutlandığı harmanda kızlı erkekli onla oynardık. Çok neşeliydik.
Çikolatanın tadını değil, adını dahi bilmezdik! Akide şekeri, nokul (nokul, üzümlü tatlı) buldukmu gerçekten bayram ederdik. Lokum dahi lüksdü. Nimetimiz arttıkça, mutluluğumuz azaldı.
Şimdi yaş kemale erince anladımki:
BİZ YOKLUKTA BAYA ZENGİNMİŞİZ!
VE ŞİMDİ VARLIKTA YOKLUĞA GARK OLUP FAKİRLEŞMİŞİZ!
BAYRAMLARIZIN KADRİNİ BİLİP ŞÜKRETMEK TEMENNİSİYLE HAYIRLI BAYRAMLAR DİLERİM!