Ay, vakur bir biçimde yükseliyordu; yörüngesi, ardına doğduğu tepeleri terk ederken yukarıya bakıyor ve dorukları ulaşmak istiyor gibiydi, geceyarısı dipsiz karanlığında ve ölçülemeyecek uzaklıktaydı ve titreyen yıldızlar aynı peşine düşerken damarlarımdan akan kan onlara baktıkça ışıyordu.
Sayfa 167Kitabı okuyor
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.